برنامه نویسی شی گرا (OOP)

برنامه نویسی شی گرا (OOP) یک مدل برنامه نویسی رایانه ای است که به جای منطق ، طراحی نرم افزار را در اطراف داده ها یا اشیا سازماندهی می کند. یک شی را می توان به عنوان فیلد داده ای تعریف کرد که دارای ویژگی ها و رفتار منحصر به فردی باشد.

برنامه نویسی شی گرا (OOP) یک الگوی اساسی برنامه نویسی است که تقریباً در هر مرحله  مورد استفاده برنامه نویسان قرار می گیرد. OOP محبوب ترین الگو برنامه نویسی است و به عنوان روش استاندارد کدگذاری در بیشتر شاخه های برنامه نویسی آموزش داده می شود.

از مزایای برنامه نویسی شی گرا می توان به قابلیت استفاده مجدد ، مقیاس پذیری و کارایی کد اشاره کرد.

اولین قدم در OOP جمع آوری همه اشیایی است که یک برنامه نویس می خواهد آنها را استفاده کند و سپس نحوه ارتباط آنها با یکدیگر را شناسایی کند – تمرینی که اغلب به عنوان مدل سازی داده شناخته می شود.

نمونه هایی از یک شی  را می توان از یک انسان که توسط خصوصیاتی مانند نام و آدرس توصیف
می شود ، تا برنامه های کوچک  کامپیوتری مانند ویجت ها دسته بندی کرد.

زبان های برنامه نویسی شی گرا

Simula به عنوان اولین زبان برنامه نویسی شی گرا شناخته می شود.

همچنین محبوب ترین زبانهای OOP عبارتند از:

• جاوا
• جاوا اسکریپت
• پایتون
• C++
• Visual Basic .NET
• Ruby
• PHP

انتقاد از زبان برنامه نویسی شی گرا

مدل برنامه نویسی شی گرا به دلایل متعددی توسط توسعه دهندگان مورد انتقاد قرار گرفته است. بزرگترین مشکل این است که OOP بیش از حد بر اجزای داده های نرم افزار تأکید می کند و تمرکز کافی بر روی محاسبات یا الگوریتم ها ندارد. علاوه بر این ، نوشتن کد OOP ممکن است پیچیده تر باشد و فرآیند کامپایل آن طولانی تر باشد.

از این رو میتوانید روش های زیر را جایگزین OOP کنید:

• functional programming
• structured programming
• imperative programming

البته در بیشتر زبان های برنامه نویسی، می توانید  این روش ها را با یکدیگر ترکیب کنید.